قسمتي از نمودار يک تابع. هر عدد x در عبارت f(x) = x3 - x قرار مي‌گيرد.
در رياضيات، يک تابع رابطه‌اي است که هر متغير دريافتي خود را فقط به يک خروجي نسبت مي‌دهد. علامت استاندارد خروجي يک تابع f به همراه ورودي آن، x مي‌باشد . به مجموعه ورودي‌هايي که يک تابع مي‌تواند داشته باشد دامنه و به مجموعه خروجي‌هايي که تابع مي‌دهد برد مي‌گويند.
براي مثال عبارت f(x) = x2 نشان دهنده يک تابع است، که در آن f مقدار x را دريافت مي‌کند و x2 را مي‌دهد. در اين صورت براي ورودي 3 مقدار 9 به دست مي‌آيد. براي مثال، براي يک مقدار تعريف شده در تابع f ميتوانيمبنويسيم، f(4) = 16.
همچنانكه امروزه مي دانيم قدرت لگاريتم به عنوان يك ابزار محاسباتي در اين حقيقت نهفته است كه ضرب و تقسيم به كمك آن به اعمال ساده تر جمع و تفريق تحويل مي شوند.
نشانه اي از اين ايده در فرمول كه در زمان نپر كاملاً شناخته شده بوده پيدا شد و كاملاً محتمل است كه خط فكري نپر با اين فرمول شروع شده است چه در غير اين صورت تعيين محدود كردن لگاريتمها به لگاريتم سينوس زوايا توسط وي مشكل است. نپر حداقل به مدت 20 سال بر روي نظرية خودكار كار كرد و منشاء انديشة هر چه باشد، تعريف نهايي او از لگاريتم چنين است پاره خطي مانند AB و نيمه خطي مانند DE، به صورتي كه در شكل 1 نشان داده شده در نظر بگيريد.
فرض كنيد كه نقاط F,C همزمان بترتيب از نقاط B,A در امتداد اين خطوط با سرعت ادامة واحدي شروع به حركت نمايند. فرض كنيد C با سرعتي كه از نظر عدد برابر با فاصلة CB است حركت كند و سرعت حركت F يكنواخت باشد در اين صورت نپر DF را به عنوان لگاريتم CB تعريف مي كند يعني، با قراردادن CB=y , DF=x.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
