اولين آلايندههاي هوا احتمالا داراي منشأ طبيعي بودهاند. دود، بخار بدبو، خاکستر و گازهاي متصاعد شده از آتشفشانها و آتش سوزي جنگلها، گرد و غبار ناشي از توفانها در نواحي خشک، در نواحي کم ارتفاع مرطوب و مههاي رقيق شامل ذرات حاصل از درختهاي کاج و صنوبر در نواحي کوهستاني، پيش از آنکه مشکلات مربوط به سلامت انسانها و مشکلات ناشي از فعاليتهاي انساني محسوس باشند، کلا جزئي از محيط زيست ما به شمار ميرفتهاند. به استثناي موارد حاد، نظير فوران آتشفشان.
آلودگيهاي ناشي از منابع طبيعي معمولا ايجاد چنان مشکلات جدي براي حيات جانوران و يا اموال انسانها نميکنند. اين در حالي است که فعاليتهاي انساني ايجاد چنان مشکلاتي از نظر آلودگي مينمايند که بيم آن ميرود، بخشهايي از اتمسفر زمين تبديل به محيطي مضر براي سلامت انسانها گردد.